Τουλάχιστον.

Ένα τεράστιο διογκωμένο κενό να γεμίζει το στομάχι. Ένα σφαιρικό -εκ πρώτης όψεως- κενό που ανά ακανόνιστα διαστήματα διογκώνεται ή συρρικνώνεται δημιουργώντας κωνικές αιχμές. Μια μπάλα με ακατάστατα κοφτερά καρφιά. Μέσα στα σπλάχνα. Να τρυπάει το συκώτι ή τα πνευμόνια ή τα πλευρά.

Δυο τέτοιες ακανθώδεις σφαίρες στο χώρο να έλκονται. Και να πλησιάζουν αργά, σχεδόν ακίνητες. Και όταν φτάσει η ώρα το κενό του ενός να πληγώνει το σώμα του άλλου. Και τούμπαλιν.

Τα σώματα αυτά καρφώνονται παρέα. Τουλάχιστον.