Οι κορεάτες, λέει, όταν θέλουν να πουν «σε σκέφτομαι συνέχεια» στην πραγματικότητα λένε «αιωρείσαι συνεχώς όλο και πιο ψηλά». Και θυμάμαι όλες εκείνες τις ώρες που σε βλέπω να ίπτασαι
-ξαπλωτό σώμα,
με τα άκρα σου να σπάνε και να φεύγουν
σε διαφορετικές κατευθύνσεις
σχηματίζοντας ευθείες καμπύλες που τέμνονται κάπου έξω από αυτόν τον κόσμο,
την μέση σου να κάνει ένα
λίγοελάχιστοτόσοόσο
τόξο
και
το πρόσωπό σου χωρίς χαρακτηριστικά σαν κάποιος να έκοψε την προσωπογραφία σου
στα περιθώρια του κεφαλιού
και να το γέμισε με μάτια-
σαν να πετάς ανάμεσα σε αστεροειδείς.
Εκεί, λίγο πιο χαμηλά απ’ το ταβάνι μου.